Abstract
Athīr al-Dīn al-Abharī (d. ca 663/1265), was an Iranian philosopher and mathematician, contemporary of the philosopher and polymath Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī (d. 672/1273). He composed about twenty works in the fields of philosophy, especially logic, and mathematics, especially astronomy. Considered during his lifetime as a prominent mathematician, he promoted an active appropriation of Greek sciences in Islam. His Kitāb Hidāyat al-ḥikma (“The Book of Guidance for Philosophy”), commonly used in Iran and India as a textbook in philosophical instruction, is a perfect example of the late Peripatetic (mashshā’ī) tradition in Islam. Moreover, by integrating some ideas of Suhrawardī’s (d. 587/1191) “wisdom of illumination”, it prefigures future developments of Eastern Islamic philosophy in fourteenth-to-seventeenth centuries.
Bibliography
Primary Sources
al-Fannārī, Shams al-Dīn Muḥammad b. Ḥamza, Sharḥ al-Risāla al-athīriyya, Instanbul, 1261/1845, 1312/1894.
al-Kātibī al-Qazwīnī, ‘Alī. (1958–59). Ḥikmat al-‘ayn, with al-‘Allāma al-Ḥillī, Īḍāḥ al-maqāṣid (ed.: Manzūyī ‘A.). Tehran: Čīpkhānah-i dānishgāh, 1337 Sh.
al-Maybudī, Mīr Ḥusayn b. Mu‘īn al-Dīn. (1851–52). Sharḥ Hidāyat al-ḥikma. Istanbul, 1258 H./.
al-Qazwīnī, Zakariyyā. (1380/1960). Āthār al-bilād. Beirut: Dār Ṣādir.
al-Shahrazūrī, Shams al-Dīn. (2004–05). Rasā’il al-Shajara al-ilāhiyya fī ‘ulūm al-ḥaqā’iq al-rabbāniyya, (3 vol.; ed.: Ḥabībī, N.). Tehran: Mu’assasa-yi ḥikmat va falsafa-yi Īrān, 1383 Sh.
Al-Shīrāzī, Ṣadr al-Dīn Muḥammad, known as Mullā Ṣadrā. (2014–15). Sharḥ al-Hidāya al-athīriyya (2 vols.; ed.: Muḥammadī, M.). Tehran, 1393 Sh./.
Al-Ṭūsī, Naṣīr al-Dīn. (1974). Ta‘dīl al-mi‘yār fī naqd Tanzīl al-afkār, ed. ‘Abdallāh Nūrānī in Manṭiq wa mabāḥith-i alfāẓ, Tehran: Intishārāt-i dānishgāh-i Tihrān, 1353 Sh./.
Awḥadī Bilyānī, Muḥammad. ‘Urafāt al-‘āshiqīn, ms 5324, Malek library, Tehran.
Ḥājjī Khalīfa (Kātip Čelebi). (1402/1982). Kashf al-ẓunūn ‘an asāmī l-kutub wa l-funūn (6 vols.). Beirut: Dār al-fikr.
Ibn ‘Ibrī, Ghrīghūryūs Abū l-Faraj [Bar Hebraus]. (1958). Tā’rīkh mukhtaṣar al-duwal (ed.: Ṣāliḥānī, A.). Beirut: al-Maṭba‘a al-kāthūlīkiyya.
Ibn Khallikān. (1977). Wafayāt al-a ‘yān wa anbā’ abnā’ al-zamān (8 vol.; ed.: ‘Abbās, I.). Beirut: Dār Ṣādir.
Ibn Taymiyya. (1949). al-Radd ‘alā l-manṭiqiyīn, (ed.: al-Kutubī, ‘A.), Bombay: al-Maṭba‘a al-qayyima.
Sarɪoğlu, H. (2007). Abharī: Athīr al-Dīn al-Mufaḍḍal ibn ‘Umar ibn al-Mufaḍḍal al-Samarqandī al-Abharī. In T. Hockey et al. (Eds.), The biographical encyclopedia of astronomers (pp. 7–8). New York: Springer.
Wālī Dāghistānī, ‘Alīqulī b. Muḥammad ‘Alī. (2005–06). Tadhkirat-i riyāḍ al-shu‘arā’ (5 vol.; ed.: Naṣr Ābādī, M.). Tehran: Asāṭīr, 1384 Sh./.
Secondary Sources
‘Azāwī, ‘A. (1953). “Tā’rīkh ‘ilm al-falāk fī l-‘Irāq”, Majallat al-majma‘ al-‘ilmī al-‘arabī. Damas, 1337/.
Aminrazavi, M., & Nasr, S. H. (2012). An anthology of philosophy in Persia, vol. 4: From the School of Illumination to Philosophical Mysticism. London/New York: I.B. Tauris.
Anawati, G. C. (2014). Abharī, Athīr al-Dīn. Encyclopaedia Iranica, (vol. 1, fasc. 2, pp. 216–217); an updated version is available online at http://www.iranicaonline.org/articles/abhari-samarqandi-air-al-din-d-1264-logician-mathematician-and-astronomer. Accessed 25 Jan 2014.
Baghdādī, H. (1986–87). Tā’rīkh-i falsafa dar islām, M. M. Sharīf (Ed.), Tehran, 1365 Sh./.
Bosworth, C. E. (1987). Āthār al-belād. Encyclopaedia Iranica (vol. 2, fasc. 8, pp. 909–911), available online at http://www.iranicaonline.org/articles/atar-al-belad-geographical-work
Bosworth, C. E., & Afshar, I. (2014). ‘Ajā’eb al-makhlūqāt. Encyclopaedia Iranica, (Vol. 1, fasc. 7, pp. 696–699), available online at http://www.iranicaonline.org/articles/ajaeb-al-makluqat-the-marvels-of-created-things-the-name-of-a-genre-of-classical-islamic-literature-and-in-part. Accessed 25 April 2014.
Brockelmann, C. (1943). Geschichte der arabischen Litteratur, erster Band (GAL, I). Leiden: Brill.
Brockelmann, C. (1937). Geschichte der arabischen Litteratur, erster Supplementband (GAL, S, I). Leiden: Brill.
Dānishpajūh, M. T. (1953–54). Fihrist-i kitābkhānah-yi ihdā’ī-ye mishkāt. Tehran, 1332 Sh./.
Dānishpajūh, M. T. (1961–62). Fihrist-i kitābkhānah-yi sipahsālār. Tehran, 1340 Sh./.
Dānishpajūh, M. T. (1346). Maktabat-e Shaykh al-islām-e ‘ārif-e ḥikma. In Nashriyah-yi kitābkhānah-yi markazī-yi dānashgāh-i Tihrān. Tehran: Intishārāt-i dānishgāh-i Tihrān, Sh./1967–68.
Dānishpajūh, M. T. (n.d.) Fihrist-i nuskhah-hā-yi khaṭṭī-yi kitābkhānah-yi markazī-yi dānashgāh-i Tihrān, Tehran: Intishārāt-i dānishgāh-i Tihrān.
Dhanani, A. (2015). The impact of Ibn Sīnā’s critique of atomism in subsequent Kalām discussions of atomism. Arabic Sciences and Philosophy, 25(1), 79–104.
Iqbāl, ‘A. (1385–86). Tā’rīkh-i Mughūl. Tehran, 1364 Sh./.
Jaouiche, K. (1986). La théorie des parallèles en pays d’Islam : contribution à la préhistoire des géométries non euclidiennes. Paris: Vrin.
Mieli [Myīlī], Aldo (1962). Al-‘Ilm ‘inda l-‘Arab (Arabic transl. Mūsī, M. Y., and Najjār, ‘A.). Cairo: Jāmi‘at al-duwal al-‘arabiyya, 1381/1962.
Mieli, Aldo (1966). La science arabe et son rôle dans l’évolution scientifique mondiale (Reprint of the first Edition, 1938, with an index by A. Mazahéri). Leiden: Brill.
Mudarris Riḍawī, M. T. (1935–36). Aḥwāl wa āthār Khwājah Naṣīr Ṭūsī. Tehran: Bunyad-i farhang-i Īrān, 1354 H./.
Mudarrisī Zanjānī, M. (1956–57). Sarguzasht va ‘aqā’id-i falsafi-yi Khwājah Naṣīr Ṭūsī. Tehran: Intishārāt-i dānishgāh-i Tihrān, 1335 Sh./.
Muwaḥḥid, Ṣ. (1988). Athīr al-Dīn Abharī. In Dā’irat al-ma ‘ārif-i buzurg-i islāmī (Vol. 6, pp. 586–590). Tehran: Markaz-i Dā’irat al-ma‘ārif-i buzurg-i islāmī, 1367 Sh./.
Nasr, S. H. (2001). Science and civilization in Islam. Tehran: Markaz-i Dā’irat al-ma‘ārif-i buzurg-i islāmī.
Nīrūmand, K. (1985–86). ‘Urafā wa ḥukamā-ye astān-i Zanjān. In Tā’rikh paydāyish-i taṣawwuf wa ‘irfān. Zanjān, 1364 Sh./.
Rozenfeld, B. A., & Yushkevich, A. P. (1963). Die Mathematik der Länder des Ostens im Mittelalter. Berlin: Deutsche Verlag der Wissenschaften.
Rozenfeld, B. A., & Yushkevich, A. P. (1989). Naẓariyyat al-khuṭūt al-mutawāziya fī l-maṣādir al-‘arabiyya (Arabic trans: Shahlūb, S., & ‘Abd al-Raḥmān, K. N.). Aleppo: Jāmi‘a Ḥalab, Ma‘had al-turāth al-‘ilmī al-‘arabī.
Ṣafā, D. (1987–88). Tā’rīkh-e adabiyyāt dar Īrān, 5 vols. Tehran: Firdūs, 1366 Sh./.
Sezgin, F. (1974). Geschichte des arabischen Schrifttums. In Band V: Mathematik bis ca. 430H. Leiden: Brill.
Sezgin, F. (1979). Geschichte des arabischen Schrifttums, Band VII: Astronomie, Meteorologie und Verwandtes bis ca. 430H. Leiden: Brill.
Zāhidī, J. (1974–75). Muqaddama va sharḥ-i Mīrak-i Bukhārī bar Ḥikmat al-‘ayn-e Kātibī Qazwīnī. Beirut: Dār al-‘ilm li-l-malāyīn, 1353 Sh./.
Ziriklī, K. (1986). al-A‘lām Al-A‘lām, 8 vol. (7th ed.). Beirut: Dār al-‘ilm li-l-malāyīn.
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Editor information
Editors and Affiliations
Rights and permissions
Copyright information
© 2018 Springer Nature B.V.
About this entry
Cite this entry
Terrier, M. (2018). Athīr al-Dīn al-Abharī. In: Lagerlund, H. (eds) Encyclopedia of Medieval Philosophy. Springer, Dordrecht. https://doi.org/10.1007/978-94-024-1151-5_583-1
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-94-024-1151-5_583-1
Received:
Accepted:
Published:
Publisher Name: Springer, Dordrecht
Print ISBN: 978-94-024-1151-5
Online ISBN: 978-94-024-1151-5
eBook Packages: Springer Reference Religion and PhilosophyReference Module Humanities and Social SciencesReference Module Humanities