Abstract
The period after 1826 was remarkable for the Ottoman Empire due to the fact that social change and transformation had taken place quite rapidly. Whereas implementation of educational reforms in military schools continued, a lot of development had also been established in the public realm during that period. New schools and government incentives to take part in public education resulted in the institutionalization of the curriculum studies. This chapter explores the foundation of the Ministry of Education and the activities of the curriculum commissions within the scope of this ministry. These activities carried out within the body of the Ministry of Education also resulted in the development of an education bureaucracy. In addition to institutionalization and bureaucratization, Western ideas become widespread in due course of time within the context of curriculum theory. In addition to Rousseau’s novel called Emile, Herbert Spencer’s ideas about education become widespread during that period and a number of different curriculum theories came into existence. This chapter analyzes the development of Western ideas in curriculum theory and formation of education bureaucracy as a fundamental problem.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Access this chapter
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
References
Acun, F., & Gürtunca, E. Ş. (2016). Osmanlıdan cumhuriyete Robert Kolej’de eğitim. Tarih İncelemeleri Dergisi, 31(1), 1–34.
Akagündüz, Ü. (2015). Düşünce tarihimizin eğitimci simalarından Ayşe Sıdıka Hanım ve Usûl-ü Talîm ve Terbiye Dersleri adlı eseri. Folklor/Edebiyat, 21(81), 87–106.
Aksu, A. (2008). İngiltere, Amerika, Osmanlı Hattında Lancaster sistemi. Değerler Eğitimi Dergisi, 6(16), 29–67.
Akyüz, Y. (1994). İlköğretimin yenileşme tarihinde bir adım: Nisan 1847 talimatı. Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 5, 1–47.
Akyüz, Y. (2015). Türk Eğitim Tarihi M.Ö. 1000 – M.S. 2015. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Alkan, M. Ö. (2000). Tanzimat’tan cumhuriyet’e modernleşme sürecinde eğitim istatistikleri 1839–1924. Tarihi İstatistikler Dizisi (Vol. 6). Ankara: DİE.
Antel, S. C. (1940). Tanzimat maarifi. İstanbul: Maarif Vekâleti.
Archer, S. M. (2013). Social origins of educational system. New York: Routledge.
Aşıkoğlu, N. Y. (1995). Selim Sabit ve Rehnümâ-i Muallimîn adlı eseri eserindeki eğitim görüşleri. Diyanet İlmi Dergi, 31(4), 115–120.
Ayşe Sıdıka, Hanım. (1313/1897). Usul-ü talim ve terbiye dersleri. İstanbul: Âlim Matbaası.
Berker, A. (1945). Türkiye’de ilköğretim: 1839–1908. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Berkes, N. (2006). Türkiye’de çağdaşlaşma. İstanbul: YKY.
Bilim, C. (1984). Tanzimat devrinde Türk eğitiminde çağdaşlaşma (1839–1876). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Buyrukçu, R. (2002). Selim Sabit Efendi’nin Rehnüma-yı Muallimîn’ine pedagojik bir yaklaşım. Dini Araştırmalar Dergisi, 4(12), 7–30.
Coşkun, N. (1984). Türk milli eğitim sisteminde yönetim teşkilâtı (Unpublished master’s thesis). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Davison, R. H. (1990). Essays in Ottoman and Turkish history, 1774–1923: The impact of the west. Austin: University of Texas Press.
Dersaadet Mekatib-i İptidaiyesi İçün Talimat-ı Mahsusa. (1309/1891–1892). Dersaadet: Mahmut Bey Matbaası.
Doğan, N. (1994). Ders kitapları ve sosyalleşme (1876–1918). İstanbul: Bağlam Yayınları.
Düzenli, G. (1996). Mekteb-i Sultani’den bugüne Galatasaray Lisesi. Toplumsal Tarih, 5(26), 20–42.
Ergin, O. (1977). Türk maarif tarihi. İstanbul: Eser Matbaası.
Evered, E. Ö. (2012). Empire and education under the Ottomans: Politics, reform and resistance from the Tanzimat to young Turks. New York: I. B. Tauris.
Fortna, B. C. (2005). Mekteb-i Hümayun: Osmanlı imparatorluğu’nun son döneminde İslam, devlet ve eğitim (P. Siral, Trans.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Hanioğlu, M. Ş. (2011). Ataturk: An intellectual biography. Princeton: Princeton University Press.
Horvath-Peterson, S. (1984). Victor Duruy & French education. Baton Rouge: Louisiana State University Press.
İhsanoğlu, E. (1992). Tanzimat öncesi ve Tanzimat dönemi Osmanlı bilim ve eğitim anlayışı. In 150. yılında Tanzimat (pp. 335–395). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
İnacık, H. (1964). Sened-i İttifak ve Gülhane Hattı Hümayunu. Belleten, 28(112), 603–622.
Kaçmaz, E. (2014). Osmanlı Türkiye’sinde misyoner faaliyetleri: Robert Koleji ve Amerikan Kız Koleji’nin ortaya çıkışı. Turkish Studies, 9(7), 384–391.
Karpat, K. H. (2002). Studies on Ottoman social and political history: Selected articles and essays. Köln: Brill.
Kâzım, M. (1310/1892). Taşra maarif memurlarına mahsus rehber-i tedris ve terbiye. İstanbul: Kaspar Matbaası.
Kocabaşoğlu, U. (2000). Anadolu’daki Amerika: Kendi belgeleriyle 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’ndaki Amerikan misyoner okulları. Ankara: İmge Kitabevi.
Kocamanoğlu, E. (1999). Eğitim hakkındaki görüşleri ve Ayşe Sıdıka Hanım. Tarih ve Toplum, 189, 51–55.
Koçer, H. A. (1991). Türkiye’de modern eğitimin doğuşu ve gelişimi. İstanbul: MEB.
Kodaman, B. (1991). Abdulhamid devri eğitim sistemi. Ankara: TTK.
Korlaelçi, M. (2004). Pozitivist düşüncenin ithali. In Cumhuriyet’e devreden düşünce mirası: Tanzimat ve Meşrutiyet’in birikimi (Vol. 1). İstanbul: İletişim Yayınları.
Koyuncu, A. (2013). Tanzimat dönemi eğitim reformları ışığında Çanakkale’de gayrimüslim ve ecnebi mektepleri. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, 11(15), 77–127.
Macar, O. D. (2010). Osmanlı Rum eğitim sistemi ve İstanbul Rum kız okulları: 19. ve 20.yüzyıl. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(2), 771–817.
Mahmud Cevad İbnü’ş-Şeyh Nafi. (1338/1920). Maarif-i umumiye nezareti tarihçe-i teşkilat ve icraatı. İstanbul: Matbaa-i Amire.
Muallim Rıfat. (1925). Mektep hatıralarım: Selim Sabit Efendi. Muallimler Mecmuası, 30, 1338–1360.
Omay, A. (1987). İlk kız öğretmen okulunun kuruluşu. Türk Yurdu, 8(8), 53–57.
Öztürk, C. (2008). Rüşdiye. In TDV İslam Ansiklopedisi (Vol. 35, pp. 300–303). İstanbul: TDV.
Polat, İ. (1990). Osmanlı İmparatorluğu üzerinde açılan Amerikan okulları üzerine bir inceleme. TTK Belleten, 7(203), 627–652.
Selim Sabit Efendi. (Undated). Rehnüma-yı Muallimîn. İstanbul: Darü’t-Tıbaatü’l-Âmire.
Şişman, A. (1996). Galatasaray Mekteb-i Sultanisi. TDV İslam Ansiklopedisi, 13, 323–326.
Somel, S. A. (2000). Osmanlı modernleşme döneminde kız eğitimi. Kebikeç, 10, 223–237.
Somel, S. A. (2010). Osmanlı’da eğitimin modernleşmesi 1839–1908: İslamlaşma, otokrasi ve disiplin (Ö. Yener, Trans.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Spencer, H. (1313/1896). Medhal-i Terbiye: Akliye, ahlakiye, cismaniye (A. A. Münif, Trans.). Dersaadet: Matbaa-i Ahter.
Sungu, İ. (1943). Galatasaray Lisesinin kuruluşu. TTK Belleten, 7(28), 315–347.
Tekeli, İ., & İlkin, S. (1999). Osmanlı İmparatorluğu’nda eğitim ve bilgi üretim sisteminin oluşumu ve dönüşümü. Ankara: TTK.
Temelkuran, T. (1970). İlk kız öğretmen okulu. Belgelerle Türk Tarihi Dergisi, 6(36), 61–66.
Unat, F. R. (1964). Türkiye eğitim sisteminin gelişmesine tarihi bir bakış. Ankara: MEB Basımevi.
Author information
Authors and Affiliations
Copyright information
© 2018 The Author(s)
About this chapter
Cite this chapter
Aktan, S. (2018). Institutionalization, Bureaucratization, and Westernization in Curriculum Theory. In: Curriculum Studies in Turkey. Curriculum Studies Worldwide. Palgrave Macmillan, New York. https://doi.org/10.1057/978-1-137-53538-2_4
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1057/978-1-137-53538-2_4
Published:
Publisher Name: Palgrave Macmillan, New York
Print ISBN: 978-1-137-53537-5
Online ISBN: 978-1-137-53538-2
eBook Packages: EducationEducation (R0)