Skip to main content

L’Absolu et le Relatif dans la Doctrine Bonaventurienne. Le Dernier Horizon de la Pensée

  • Chapter
Eros and Eris

Part of the book series: Phaenomenologica ((PHAE,volume 127))

  • 159 Accesses

Summary

This study deals principally with the so-called doctrine of illumination of St. Bonaventure. The emphasis is laid on the affinity of Bonaventure’s doctrine with Heidegger’s ontological difference. According to Bonaventure, human knowledge has a twofold source. The distinct and clear content of all knowledge stems from experience. The absolute character of knowledge however is due to the always present background of the absolute itself which surpasses all finiteness. In contrast to a modern tendency to stress the historicity of the ultimate horizon of the spirit, Bonaventure emphasises the surpassing of finiteness and temporality. The question which arises as a result of this contrast is whether the ontological difference remains when the radical otherness of each finiteness is denied.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this chapter

Chapter
USD 29.95
Price excludes VAT (USA)
  • Available as PDF
  • Read on any device
  • Instant download
  • Own it forever
eBook
USD 129.00
Price excludes VAT (USA)
  • Available as EPUB and PDF
  • Read on any device
  • Instant download
  • Own it forever
Softcover Book
USD 169.99
Price excludes VAT (USA)
  • Compact, lightweight edition
  • Dispatched in 3 to 5 business days
  • Free shipping worldwide - see info
Hardcover Book
USD 169.99
Price excludes VAT (USA)
  • Durable hardcover edition
  • Dispatched in 3 to 5 business days
  • Free shipping worldwide - see info

Tax calculation will be finalised at checkout

Purchases are for personal use only

Institutional subscriptions

Preview

Unable to display preview. Download preview PDF.

Unable to display preview. Download preview PDF.

Notes

  1. p. 23b. Dans le Sermo IV, nr. 6, vol. V, p. 568 la même idée est formulée de la manière suivante: “Ad cognitionem enim scientialem necessario requitur veritas immutabilis ex parte scibilis,et certitudo infallibilis ex parte scientis”. Dans Sent I,d; 39, a.l, q.2, vol. I, p. 689 on lit: “ideo non potest nostra cognitio esse certa nisi res sit necessaria”.

    Google Scholar 

  2. La connaissance certaine, la cognitio certitudinalis, parait une donnée évidente pour Bonaventure. Il n’éprouve pas, comme S. Augustin, le besoin de se défendre contre le scepticisme.

    Google Scholar 

  3. Ad. 23, cfr. “Nam creatum,eo ipso quod creatum habet esse post non esse, et ita esse vanum et possibile: ideo habet esse permixtum cum possibilitate et propter hoc deficit a veritate, a stabilitate et simplicitate”. Sent. I, Dubium II, vol. I, p. 162.

    Google Scholar 

  4. p. 23b-24a. A propos de la nécessité de la conclusion, Bonaventure écrit: “Huius igitur illationis necessitas non venit ab existentia rei in materia, quia est contingens, nec ab exemplaritate in arte aeterna”. Itinerarium, cap. III, n. 3, vol. V, p. 304b.

    Google Scholar 

  5. Mattheus ab Aquasparte, disciple de S. Bonaventure, formule sa méthode pour démontrer le contact avec la ratio aeterna de la manière suivante: “Et ideo sic videmus per illam (rationem aeternam) quod illam non videmus; sic videmus, quod videre nos non percipimus, nisi cum resolvimus, ascendendo gradatim a corporis sensibus, usquequo veniatur ad naturam mentis rationalis, et tandem transcendendo mentem ipsam perveniatur ad regulas incommutabiles”. De Humanae Cognitionis ratione anecdota,p. 97.

    Google Scholar 

  6. Itinerarium, cap. v., n. 4, p. 309a. Bonaventure s’explique cet aveuglement de la manière suivante: “Mirum autem videtur, cum ostensum sit, quod Deus sit ita propinquus mentibus nostris, quod tam paucorum est in se ipsis primum principium speculari. Sed ratio est in promptu quia mens humana, sollicitudinibus distracta, non intrat ad se per memoriam: phantasmatibus obnubilata, non redit ad se per intelligentiam; concupiscentiis illecta, ad se nequaquam revertitur per desiderium suavitatis internae et laetitiae spiritualis. Ideo totaliter in his sensibilibus iacens, non potest ad se tamquam ad Dei imaginem reintrare”. Itinerarium, cap. IV, n. 1, Vol. V, p. 306a.

    Google Scholar 

  7. Cette idée nous aide à comprendre la phrase suivante: “quamvis Deus sit praesens, tamen propter caecitatem et caliginem intellectus nostri, in qua sumus, ipsum cognoscimus ut absentem”. Sent. II, d. 10, al, Qi, Vol. II, p. 260.

    Google Scholar 

  8. Dans les Quaestiones disputatae de Mysterio SS Tinitatis,q1, A2, ad 12, vol. V, p. 51a, Bonaventure ose écrire: “dicendum, quod, sicut iam patet, hoc verum non indiget probatione propter defectum evidentiae ex parte sua, sed propter defectum considerationis ex parte nostra. Unde huiusmodi ratiocinationes potius sunt quaedam exercitationes intellectus, quam rationes dantes evidentiam et manifestantes ipsum verum probatum”.

    Google Scholar 

  9. Nous lisons dans ad. 17: “Ad illud quod obiicitur de speculo, dicendum, quod illud verum est de speculo, quod habet rationem repraesentandi proprie et distincte et quod cum ratione repraesentandi habet rationem terminandi”. Le P. Schwendiger a bien expliqué le sens du terme `generaliter’: “Die Farbe ist das Objekt des Sehens, und doch kann die Farbe ohne das Leuchten des Lichtes nicht gesehen werden. So ist auch die geschaffene Wahrheit das Objekt unseres Erkennens, aber wir erkennen diese Wahrheit nicht ohne den Einfluss der ewigen Wahrheit. Und wie die verschiedenen Farben zu verschiedenen Farbempfindungen determinieren, während das Licht immer dasselbe leistet, so ist es auch im Gewißheitserkennen: die similitudines rerum und die principia creata determinieren den Inhalt, die ewige Wahrheit wirkt die Gewiszheit und Unwandelbarkeit all dieser Erkenntnisse”, dans: Franziskanische Studien 15 (1928), p. 226.

    Google Scholar 

  10. De l’insertion du Moi dans l’être“, dans: Tijdschrift voor Filosofie 3 (1941), p. 729.

    Google Scholar 

  11. Philosophie-Wissenschaft-Technik“, dans: Philosophisches Jahrbuch 68 (1960), p. 313.

    Google Scholar 

Download references

Authors

Editor information

Paul van Tongeren Paul Sars Chris Bremmers Koen Boey

Rights and permissions

Reprints and permissions

Copyright information

© 1992 Springer Science+Business Media Dordrecht

About this chapter

Cite this chapter

Scheltens, D.F. (1992). L’Absolu et le Relatif dans la Doctrine Bonaventurienne. Le Dernier Horizon de la Pensée. In: van Tongeren, P., Sars, P., Bremmers, C., Boey, K. (eds) Eros and Eris. Phaenomenologica, vol 127. Springer, Dordrecht. https://doi.org/10.1007/978-94-017-1464-8_7

Download citation

  • DOI: https://doi.org/10.1007/978-94-017-1464-8_7

  • Publisher Name: Springer, Dordrecht

  • Print ISBN: 978-90-481-4189-0

  • Online ISBN: 978-94-017-1464-8

  • eBook Packages: Springer Book Archive

Publish with us

Policies and ethics