Casusconceptualisatie met ACT

Abstract

Een recente ontwikkeling, met name bij cognitieve en gedragstherapie, is dat men gebruikmaakt van behandelingsprotocollen die gekoppeld zijn aan specifieke diagnosen uit het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). Hoewel ACT-behandelingsprotocollen in verband met onderzoek soms specifiek voor bepaalde syndromen gelden, geeft ACT in de praktijk de voorkeur aan het gebruik van algemene gedragsprincipes, zoals de zes centrale ACT-processen die in dit boek worden beschreven, om een grote diversiteit aan door cliënten aangedragen problemen, klachten en verhalen te kunnen begrijpen en verklaren. Deze gedragsprincipes, die gekoppeld zijn aan interventies, worden in toenemende mate ondersteund door onderzoeksresultaten. Casusconceptualisatie verwijst naar het toepassen van die principes op het gedrag van een cliënt (met ‘gedrag’ bedoelen we alles wat iemand doet, ook het denken, voelen en zichtbaar handelen) en vervolgens het opgedane inzicht als leidraad nemen bij het kiezen en evalueren van behandelinterventies.