Van pijn naar poëzie

Zusammenfassung

Toen Chloë, een cliënte van mij, borstkanker bleek te hebben, sloot zij zich aan bij een steungroep. Ze hoopte daar een gemeenschap te vinden die werd gekenmerkt door compassie en zelfbewustzijn, waarin realistisch onder ogen werd gezien hoe pijnlijk en beangstigend en moeilijk kanker is, maar die tegelijkertijd steun en oprechte aanmoediging zou bieden. Wat ze in plaats daarvan aantrof was – zoals ze het zelf verwoordde – ‘een stelletje fanatieke positivo’s’. Deze vrouwen erkenden Chloë’s pijn en angst niet, maar hielden haar voor dat ze positief moest denken en haar kanker als een ‘geschenk’ moest zien. Ze moest zich gelukkig prijzen omdat deze ziekte haar de kans had gegeven ‘wakker te worden’ en haar leven te waarderen. De kans om te leren en te groeien en completer lief te hebben.