18 Inleiding hematologie

Samenvatting

Er zijn weinig gebieden van laboratoriumgeneeskunde waar overleg tussen de behandelend arts en het laboratorium zo noodzakelijk is als bij hematologisch onderzoek. Dit wordt goed geïllustreerd door de volgende casus. Een patiënt met een lichte microcytaire anemie werd al enige tijd behandeld met een ijzerpreparaat, maar de hemoglobineconcentratie steeg slechts weinig. Toen de arts informeerde naar de betekenis van deze geringe stijging, viel het de klinisch chemicus op dat de erytrocyten van de patiënt een ongewoon kleine spreiding in volume vertoonden (verlaagde RDW). Op advies van de klinisch chemicus werd vervolgens aanvullend onderzoek uitgevoerd en dat liet zien dat de patiënt β-thalassemie had. De arts had niet aan die mogelijkheid gedacht omdat het een Nederlandse patiënt betrof, en in het laboratorium was geen extra aandacht geschonken aan de lage RDW omdat deze bepaling eigenlijk nooit wordt aangevraagd. Tijdens het overleg tussen de arts en de klinisch chemicus werd het verband tussen het probleem bij de patiënt en de toevallige bevinding in het laboratorium duidelijk.