De verloskundige

Zusammenfassung

De vroedvrouw (nu verloskundige) heeft een oude traditie in de verloskundige zorg, ook in ons land. In de negentiende eeuw vond haar opleiding plaats aan enkele klinische scholen (onder andere in Amsterdam en Rotterdam) of plaatselijk als leerling van een gevestigde vroedvrouw met de verplichting theoretische lessen te volgen van een stadsvroedmeester. Het examen werd afgenomen door de provinciale Commissies voor Geneeskundig Onderzoek en Toezigt. In de destijds nieuwe geneeskundige wetgeving van 1865 werd ook een plaats ingeruimd voor de vroedvrouwen. Evenals tevoren, in de wetgeving van 1818, werd de bevoegdheid van vroedvrouwen beperkt tot het leiden van normaal verlopende bevallingen. Teneinde verbetering te brengen in haar niveau werd in 1861 een Rijkskweekschool voor vroedvrouwen opgericht in Amsterdam. Aanvankelijk bleven hiernaast de andere opleidingsmogelijkheden bestaan. Geleidelijk is de opleiding geheel geïnstitutionaliseerd. In 1920 werd de opleiding verlengd van twee naar drie jaar, met toevoeging van onderricht in de zuigelingenverzorging en ‘sociale hygiëne’. Na een lange periode van stilstand in regelingen betreffende de opleiding werd deze pas in 1974 weer aangepast. De duur van de opleiding bleef weliswaar gehandhaafd op drie jaar, maar naar toelating en inhoud werd een hbo-niveau nagestreefd. Sinds augustus 1993 is de wederom vernieuwde opleiding naar een duur van vier jaar gebracht en bestaat er aanvullend sinds 2002 de masteropleiding Verloskunde.