Wat u zelf kunt en moet doen

Het is gebruikelijk eerst te kijken wat een patiënt zelf kan doen, voordat iemand begint over wat ziekenhuis en specialist kunnen betekenen. We hebben dat in dit boek om twee redenen anders gedaan. Ten eerste omdat we denken dat iemand die een boek koopt over snurken en OSAS zelf al een heleboel weet, en waarschijnlijk ook geprobeerd heeft, en nu wel eens wil weten wat de medisch specialisten te bieden hebben. Ten tweede – en dat is eigenlijk nog veel belangrijker – omdat door die volgorde de suggestie wordt gewekt: als je er zelf niet uitkomt, ga je naar de specialist. De specialist als logisch eindpunt. Die doet dan een meer of minder pittige ingreep en dan ben je er vanaf. Maar zo is het niet. Als u bij de specialist bent geweest, is daarmee de kous niet af. De kwaliteit van leven verbetert aanmerkelijk voor patiënt en partner. Maar u kunt niet comfortabel achterover leunen. Ook daarna kunt en moet u veel zelf doen. Dat geldt voor een snurker, maar eens te meer voor een OSAS-patiënt. Zoals we hiervoor hebben gezien, is er een omvangrijke serie ziekten die met OSAS samenhangen (comorbiditeit). Maar in de snurkpoli en slaapcentra wordt alleen de OSAS behandeld. De rest moet de patiënt zelf oppakken, eventueel met zijn huisarts. Na de ingreep door de specialist begint het eigenlijke werk pas. Maar er is dan ook nog veel te winnen.