Anamnese en dermatologische inspectie

Doordat de huisarts een ander contact heeft met de patiënt dan de huidarts en een andere categorie patiënten ziet (ca. 6% van de patiënten met huidklachten bij de huisarts wordt naar de specialist verwezen), is zijn benadering van huidproblemen anders. De benadering van de huisarts is vooral klachtgericht, terwijl die van de dermatoloog meer diagnosegericht is. Aangezien de meeste huidaandoeningen ‘self-limiting’ zijn en met eenvoudige behandeling zijn te verhelpen, komt de huisarts er vaak niet aan toe de aandoening expliciet te benoemen. Soms komt hij zelfs niet verder dan het onderscheid ‘pluis’ of ‘niet pluis’, met andere woorden: kan men het een tijdje op zijn beloop laten of niet. Maar ook voor deze beslissing is diagnostische deskundigheid vereist. In dit hoofdstuk worden hulpmiddelen aangereikt om zich te bekwamen in het stellen van een dermatologische diagnose. De pijlers hiervoor zijn de anamnese en het lichamelijk onderzoek. Dat laatste omvat een inspectie van de (gehele) huid, haren, nagels en aangrenzende slijmvliezen; aanvullend kan palpatie plaatsvinden. Een zorgvuldige, gerichte anamnese dient zo nodig door nader (laboratorium)onderzoek te worden aangevuld.