Abstract
The Dutch Supreme Cassation Court was established in 1838 within the context of the French cassation tradition. From its inception important improvements were implemented when compared to the French model, for example the rule that cassation appeal would be allowed only one time in any single case, and that the cassation court would be able to provide a final judgment itself if the facts of the case did not need further inquiry. Since the 1980s supreme court litigation and practices have changed significantly. There were two main drivers for reform. The first was the need to diminish the Supreme Court’s workload. The second concerned the changing views on the role of the Supreme Court. Presently, the Court’s function of promoting the development of the law is emphasized. Five measures have been implemented to enable the efficient allocation of the Court’s resources and to enhance the Court’s ability to promote the further development of the law: the Court may decide relatively simple cases by a panel of three rather than five judges; the Court may dismiss cases without giving reasons for its decision; the Court may dismiss cases at a very early stage in the proceedings (selection at the gate); a specialized Supreme Court Bar was introduced; and lower courts may ask the Supreme Court to give a preliminary ruling on legal questions.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Access this chapter
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
Notes
- 1.
For its website, see https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Organisatie/Hoge-Raad-der-Nederlanden (last consulted in September 2016).
- 2.
Art. 78 Dutch Law on Judicial Organisation (hereafter: RO).
- 3.
Korthals Altes et al. (2015, No. 66).
- 4.
For its website, see https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Organisatie/Centrale-Raad-van-beroep/Over-de-CRvB (last consulted in September 2016).
- 5.
For its website, see https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Organisatie/College-van-Beroep-voor-het-bedrijfsleven (last consulted in September 2016).
- 6.
For its website, see https://www.raadvanstate.nl/onze-werkwijze/bestuursrechtspraak.html (last consulted in September 2016).
- 7.
Art. 120 Dutch Constitution: ‘De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen’ (The judiciary will not decide on the constitutionality of laws made by the Parliament and Treaties).
- 8.
van Soest et al. (1988).
- 9.
- 10.
On one of these courts (1802–1811), see Bauwens (1997).
- 11.
Currently Arts. 420–424 of the Dutch Code of Civil Procedure (hereafter: Rv).
- 12.
Art. 421 Rv.
- 13.
Korthals Altes et al. (2015, Nos. 16 and 30–31).
- 14.
Two prominent series of case law are Rechtspraak van de Week and Nederlandse Jurisprudentie.
- 15.
Dutch case law can be found online at http://uitspraken.rechtspraak.nl/ (last consulted in September 2016).
- 16.
van Soest et al. (1988, pp. 107–124).
- 17.
Korthals Altes et al. (2015, No. 34).
- 18.
- 19.
Arts. 84–109 RO.
- 20.
Art. 117 Dutch Constitution and Chapter 6A Wet Rechtspositie Rechterlijke Ambtenaren.
- 21.
Art. 13a–g RO.
- 22.
Art. 76 RO.
- 23.
Art. 77 RO.
- 24.
Art. 419 Rv: ‘2. De feitelijke grondslag der middelen kan alleen worden gevonden in de bestreden uitspraak en in de stukken van het geding. 3. De Hoge Raad is gebonden aan hetgeen in de bestreden uitspraak omtrent de feiten is vastgesteld’ (2. The factual grounds of the cassation appeal can only be found in the judgment a quo and in the case file. 3. The Dutch Supreme Court is bound by what has been decided on the facts of the case in the judgment a quo).
- 25.
Art. 79 RO.
- 26.
See e.g. HR 23 December 2011 LJN BU2953, HR 27 May 2011, LJN BP9991 and HR 5 April 2013, ECLI:NL:HR:2013:BY8101.
- 27.
This follows from Art. 6 European Convention on Human Rights as well as Art. 121 Dutch Constitution, Art. 5 RO and Art. 230 Rv.
- 28.
HR 4 June 1993, NJ 1993, 659 (Vredo/Veenhuis) at 3.4.
- 29.
Art. 419(1) Rv: ‘De Hoge Raad bepaalt zich bij zijn onderzoek tot de middelen waarop het beroep steunt’ (In investigating the case, the Dutch Supreme Court limits itself to the grounds on which the cassation appeal has been based).
- 30.
Art. 80 RO, and HR 16 March 2007, NJ 2007, 637.
- 31.
Art. 75(2) RO.
- 32.
Art. 75(3) RO.
- 33.
See Korthals Altes et al. (2015, Chaps. V and VI).
- 34.
van Rhee (2014).
- 35.
Korthals Altes et al. (2015, No. 213).
- 36.
Art. 78 RO.
- 37.
Korthals Altes et al. (2015, No. 59).
- 38.
Art. 74 RO.
- 39.
418 Rv.
- 40.
Arts. 407 and 426 Rv.
- 41.
Art. 7 RO.
- 42.
Arts. 420–424 Rv.
- 43.
See the ‘HiiL Report on the Dutch Hoge Raad Seminar Selection of Cases’, in Hol et al. (2011) (hereafter: the HiiL Report).
- 44.
Kamerstukken II 1986/87, 19953, nr. 3, p. 2: ‘Het verdient in dit verband voorts aantekening dat aan uitbreiding van de Hoge Raad en het Parket, bezien vanuit de taak van dit college te waken voor rechtseenheid en leiding te geven aan de rechtsontwikkeling grenzen zijn’ (Within this context, it merits attention that there are limits to increasing the number of staff of the Supreme Court and the Office of the Procurator General, given the fact that the Court has as its task to guard the unity of the law and direct the development of the law.).
- 45.
See Korthals Altes et al. (2015, No. 34).
- 46.
Kamerstukken II 2010/11, 32576, No. 3 (MvT), pp. 1–3.
- 47.
Asser et al. (2006).
- 48.
This view was not undisputed. It has been argued that a greater emphasis on the development of the law and the uniformity of the law would be detrimental to the litigants’ rights and perception of fairness. See e.g. Von Schmidt auf Altenstadt (2009).
- 49.
Corstens (2009).
- 50.
Act of 21 June 1986 (Stb. 1986, 285).
- 51.
Annual Report Supreme Court (Jaarverslag Hoge Raad) 2002, pp. 54–68.
- 52.
Act of 1 July 1988 (Stbl. 1988, 286).
- 53.
The translation was obtained from: http://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Hoge-Raad/Supreme-court (last accessed in January 2016).
- 54.
Annual Report Supreme Court (Jaarverslag Hoge Raad) 2002, p. 53. In 2001, 151 out of 489 of all civil rulings were dismissals on the basis of Art. 81 RO.
- 55.
Annual Report Supreme Court (Jaarverslag Hoge Raad) 2015, p. 10.
- 56.
An English translation of the report is available at the Supreme Court’s website: http://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Hoge-Raad/Supreme-court (last consulted in April 2015).
- 57.
Kamerstukken II 2010/11, 32 576, No. 3 (MvT), pp. 5–7.
- 58.
Stbl. 2012, 116.
- 59.
Art. 80a (1) RO: ‘De Hoge Raad kan, gehoord de procureur-generaal, het beroep in cassatie niet-ontvankelijk verklaren wanneer de aangevoerde klachten geen behandeling in cassatie rechtvaardigen, omdat de partij die het cassatieberoep instelt klaarblijkelijk onvoldoende belang heeft bij het cassatieberoep of omdat de klachten klaarblijkelijk niet tot cassatie kunnen leiden.’
- 60.
Annual Report Supreme Court (Jaarverslag Hoge Raad) 2015, p. 10.
- 61.
Kamerstukken II 2010/11, 32 576, No. 3 (MvT), pp. 4–5.
- 62.
See van Staden ten Brink (2012).
- 63.
See the HiiL Report, p. 308.
- 64.
Stbl. 2012, 116.
- 65.
Regulation professional standards (Verordening vakbekwaamheidseisen).
- 66.
Regulation professional standards cassation lawyers (Reglement vakbekwaamheidseisen civiele cassatieadvocatuur).
- 67.
See Art. 267 of the Treaty on the functioning of the European Union and Art. 6 of the Treaty on the Constitution of the Benelux Court.
- 68.
Stolp and de Groot (2012).
- 69.
Art. 392(1): ‘De rechter kan in de procedure op verzoek van een partij of ambtshalve de Hoge Raad een rechtsvraag stellen ter beantwoording bij wijze van prejudiciële beslissing, indien een antwoord op deze vraag nodig is om op de eis of het verzoek te beslissen en rechtstreeks van belang is: (a) voor een veelheid aan vorderingsrechten die gegrond zijn op dezelfde of soortgelijke feiten en uit dezelfde of soortgelijke samenhangende oorzaken voortkomen, of (b) voor de beslechting of beëindiging van talrijke andere uit soortgelijke feiten voortvloeiende geschillen, waarin dezelfde vraag zich voordoet.’.
- 70.
Kamerstukken II 2010/11, 32 576, No. 3 (MvT), p. 9, 12.
- 71.
Annual Report Supreme Court (Jaarverslag Hoge Raad) 2015, p. 11.
- 72.
Numaan (2013).
- 73.
HR 13 September 2013, LJN BZ9958.
Bibliography
W.D.H. Asser, H.A. Groen, J.B.M. Vranken, with the assistance of I.N. Tzankova, Uitgebalanceerd Eindrapport Fundamentele herbezinning Nederlands burgerlijk procesrecht, Den Haag: Boom Juridische uitgevers, 2006, p. 151–175.
E.C.G. Bauwens, Het Nationaal Gerechtshof 1802–1811, Amsterdam: Van Soeren, 1997.
G.J.M. Corstens, ‘Versterking van de cassatierechtspraak’, in: De positie van de Hoge Raad, Den Haag: NVVP / Boom Juridische uitgevers, 2009, p. 13–23.
T.C. Gerverdinck (ed.), Wetenschappelijk bijdragen: bundel ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van het wetenschappelijk bureau van de Hoge Raad der Nederlanden, Den Haag: Boom Juridische uitgevers, 2014.
W.E. Haak et al., WB der Nederlanden: 25 jaar wetenschappelijk bureau van de Hoge Raad der Nederlanden, Nijmegen: Wolf Legal Publishers, 2003.
A.M. Hol et al., De Hoge Raad in 2025, Contouren van de toekomstige cassatierechtspraak, Den Haag: Boom Juridische Uitgevers, 2011, p. 305–316
E. Korthals Altes, A.H. Groen, Mr. C. Assers Handleiding tot de Beoefening van het Nederlands Burgerlijk Recht. Procesrecht. 7. Cassatie in burgerlijke zaken, Deventer: Wolters Kluwer, 2015.
E. Numaan, ‘Schriftelijke Toelichting’, in: P.J.M. Von Schmidt auf Altenstadt (ed.), Middelen voor Meijer, Den Haag: Boom Juridische uitgevers, 2013, p. 235–248.
H.E. Ras, ‘Aspecten van het werklastprobleem in de civiele sector van de Hoge Raad’, in Haardt-bundel: De goede procesorde, Deventer: Kluwer 1983, p. 183.
M.M. Stolp, J.F. de Groot, ‘Een nieuwe procesvorm: het stellen van prejudiciële vragen aan de Hoge Raad (art. 392–394 nieuw Rv)’, Maandblad voor Vermogensrecht, 2012, p. 165–170.
C.H. van Rhee, ‘Civil Justice in Pursuit of Efficiency. The Netherlands (With some Reflections on France and Belgium)’, in: A. Uzelac (ed.), Goals of Civil Justice and Civil Procedure in Contemporary Judicial Systems (Ius Gentium 34), Dordrecht: Springer, 2014, 61–77.
J. van Soest et al. (eds.), De Hoge Raad der Nederlanden, 1838–1988: Een Portret, Zwolle: W.E.J. Tjeenk Willink, 1988.
E. van Staden ten Brink, ‘Het Cassatieadvies’, in: R.S. Meijer et al. (ed.), Uit de Praktijk, Den Haag: Boom Juridische uitgevers, 2012, p. 243–248.
C.M.O. Verhas, De beginjaren van de Hoge Raad van Holland, Zeeland en West-Friesland, … tot onderhoudinge van de Politique ordre ende staet der Landen van Hollandt, Zeelandt, Vrieslant … . [Algemeen Rijksarchief Publikatiereeks, 5], Den Haag: Algemeen Rijksarchief, 1997.
P.J.M. Von Schmidt auf Altenstadt, ‘Multitasking te zwaar voor de Hoge Raad?’, in: De positie van de Hoge Raad, Den Haag: NVVP / Boom Juridische uitgevers, 2009, p. 37–40.
A.A. Wijffels, C.H. van Rhee (eds.), European Supreme Courts: A Portrait through History, London: Third Millennium Publishing, 2013, p. 215–217
Author information
Authors and Affiliations
Corresponding author
Editor information
Editors and Affiliations
Rights and permissions
Copyright information
© 2017 Springer International Publishing AG
About this chapter
Cite this chapter
Verkerk, R.R., van Rhee, C.H.(. (2017). The Supreme Cassation Court of the Netherlands: Efficient Engineer for the Unity and Development of the Law. In: van Rhee, C., Fu, Y. (eds) Supreme Courts in Transition in China and the West. Ius Gentium: Comparative Perspectives on Law and Justice, vol 59. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-319-52344-6_5
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-319-52344-6_5
Published:
Publisher Name: Springer, Cham
Print ISBN: 978-3-319-52343-9
Online ISBN: 978-3-319-52344-6
eBook Packages: Law and CriminologyLaw and Criminology (R0)