Abstract
This chapter, unusual in some respects, is compiled with several interwoven objectives in view, which should perhaps be briefly summarized at the outset:
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Access this chapter
Tax calculation will be finalised at checkout
Purchases are for personal use only
Notes
H. Wölfflin, Gedanken zur Kunstgeschichte, Basel 1941.
M. Gaffron, Die Radierungen Rembrandts. Originale und Drucke, Studien über Inhalt tund Komposition, Mainz 1948.
E. Hinterding, Lecture about plate image and print with Rembrandt, on 29 January 2010 at the occasion of the exhibition Rembrandt gespiegeld (Rembrandt in mirror image) in Museum the Rembrandt House, Amsterdam.
For a general survey of this topic, see Charles G. Gross and Marc H. Bornstein, ‘Left and right in science and art’, Leonardo, Vol. II, pp. 29–38, Pergamon Press 1978; Frans van der Helm, ‘Links/rechts’, NRC Handelsblad 20 juli 2010, p. 16.
Exhib. cat. The mystery of the Young Rembrandt, Kassel/Amsterdam 2001/02, compare cat. 8 and 9.
Ernst van de Wetering, ‘Delimiting Rembrandt’s Autograph Oeuvre — an Insoluble Problem?’, in: Exhib. cat. The mystery of the young Rembrandt, 2001/02, pp 58–81, esp. 76/77. I now find the earlier disattribution hard to understand. In hindsight, it seems to me that the small scale of the painting and the poor condition of Mary’s face must have played a role. I had not seen the actual painting itself and, because I thought that it was larger, the execution of certain details seemed to deviate too markedly from the manner of painting that was considered at the time to be characteristic for the young Rembrandt. The treatment of form, drapery, light, colour and the substance of the paint in this painting, mutatis mutandis, has in the meantime become so familiar from Rembrandt’s early oeuvre that I can no longer imagine my doubt of the authenticity of that painting. Moreover, the fact that this small painting was painted on a previously used support also lends weight to the (re-) attribution to Rembrandt. We now know of 15 superimposed paintings (and two doubly used etching plates) from Rembrandt’s hand from his early Leiden period.
E. van de Wetering, ‘Rembrandt laughing, c. 1628 — a painting resurfaces’, Kroniek van het Rembrandthuis, 2007, pp. 18–41.
The Bridgestone Painting Research Group, In darkness and light. A Rembrandt in Tokyo reconsidered, Tokyo 1989.
R. van Straten, ‘Rembrandt re-attributions: Between fact and wishful thinking’, Rembrandt 2006 (Essays) M. Roscam Abbing (ed.), Foleor Publishers, 2006, pp. 103–111, esp. 103–107.
E. van de Wetering, ‘Rembrandt laughing, c. 1628 — a painting resurfaces’, Kroniek van het Rembrandthuis, 2007, pp. 18–41/op. cit.7, p. 24, fig. 7.
Houbraken I, p. 258/259: ‘Maar een ding is te beklagen dat hy zoo schigtig tot veranderingen, of tot wat anders gedreven, vele dingen maar ten halven op gemaakt heeft, zoo in zyne schilderyen als nog meer in zyn geëtste printkonst, daar het opgemaakte ons een denkbeeld geeft van al’ t fraais dat wy van zyne hand gehad zouden hebben, ingevallen ny yder ding naar mate van het beginsel voltooit hadde, als inzonderheid aan de zoo genaamde honderd guldens print en andere te zien is,…’.
E. van de Wetering, ‘The creation of a pictorial idea’, in: Rembrandt, The painter at work, Amsterdam/ Los Angeles, 1997/2009, pp. 75–89.
A. Bredius, Künstler-Inventare I, The Hague 1915, p. 236 no. 301.
Br.-Gerson 545.
Chr. Brown, ‘Rembrandt’s reassessed’, Apollo, December 2006, pp. 54–61, esp. 56–58.
The De Mayerne Manuscript (ed. Berger), p. 289.
Chr. White, Rembrandt as an etcher. A study of the artist at work, (first ed. 1969), used edition 1999, p. 7.
Houbraken I, p. 270: ‘’T lust ons (schoon zyn levensrol zig al vry wyd en breed heeft uitgestrekt) nog van zyn natuurlyke en onnavolgelyke etskonst wat te zeggen,’ t geen alleen genoeg zoude geweest hebben om zyn roem op te houden. Van deze zyner ettelyke honderden onder de printkonstlievenden bekend, gelyk ook geen minder getal van schersen met de pen op papier, waar in de driften van’ t gemoed ontrent allerhande voorvallen zoo konstig en duidelyk zig in de wezenstrekken vertoonen dat het te verwonderen is. Toren, haat, droefheid, blydschap, en zoo voort, alles staat zoo natuurlyk afgebeeld dat men uit de pentrekken lezen kan wat elk zeggen wil. Onder vele die onder die menigte uitsteken is de verbeeldinge van Christus laatste Avondmaal’ t geen ik by den konstminnenden vander Schelling heb gezien, thans in handen van meergemelden Heere Will. Six, het geen meer als twintig Ducatons waard geschat word, schoon het maar een enkele schets met de pen op papier is. Waar uit men besluiten moet: dat hy magtig is geweest op de beschouwinge der menigerhande gemoetsdriften, zig een vast denkbeeld in te drukken.’
S.v.H. Hooge schoole, p. 348: ‘Waer op ik dan derf vaststellen, dat een oprecht oeffenaer der Schilderkonst, die haer alleen om haer zelfs wil, en om haren deugtsaemen aert navolgt, waerlijk t’onrecht zoude versmaet worden.’
M. Franken, ‘Learning by imitation: copying paintings in Rembrandt’s workshop’, in: Rembrandt. Quest of a Genius, ed. B. van den Boogert, Amsterdam/Zwolle 2006, pp. 153–178 esp. 155.
E. van de Wetering, ‘Rembrandt’s oil studies: new light on an old problem’, in: Exhib. cat. Rembrandt. Quest of a Genius, ed. B. van den Boogert, Amsterdam/Zwolle 2006, pp. 179–207.
B. Kempers ‘Allegory and symbolism in Rembrandt’s De eendracht van het land. Images of concord and discord in prints, medals and paintings’, Paix de Westphalle, L’art entre la guerre et la paix, Musée du Louvre 1998, Paris 2000, pp. 71–113.
This text is part of a postscriptum to an article by Arnulf von Ulmann, ‘Rembrandt gepaust. Das Gleichnis der Arbeiter im Weinberg. In der St. Petersburger Ermitage und eine weitere neu entdeckte Version. Mit einer Nachschrift von Ernst van de Wetering, Anzeiger des Germanischen Nationalmuseum, Nürnberg 2007, pp. 85–102 (Translation Kristin Belkin).
See J. Emmens, Rembrandt en de regels van de kunst, (diss. 1967) edition used Amsterdam 1979, pp. 215–218.
H. Bevers et al. Drawings by Rembrandt and his pupils. Telling the difference, Exhib. cat. The Getty Museum, 2010, cat. nos. 31.1 and 31.2.
Chr. Tümpel, ‘Jesus und die Ehebrecherin und Rembrandts Notizen auf Zeichnungen mit Historien’, Rembrandt-Zeichnungen in München, Münich 2003.
Lyckle de Vries, ‘Rembrandt’s ets B. 270: Faust of Paulus’, Kroniek van het Rembrandthuis, 98 1/2, pp. 32–36.
Rights and permissions
Copyright information
© 2011 Stichting Foundation Rembrandt Research Project
About this chapter
Cite this chapter
Van De Wetering, E. (2011). An illustrated chronological survey of Rembrandt’s small-scale ‘histories’: paintings, etchings and a selection of drawings. In: A Corpus of Rembrandt Paintings. Stichting Foundation Rembrandt Research Project, vol 5. Springer, Dordrecht. https://doi.org/10.1007/978-1-4020-5786-1_2
Download citation
DOI: https://doi.org/10.1007/978-1-4020-5786-1_2
Publisher Name: Springer, Dordrecht
Print ISBN: 978-1-4020-4607-0
Online ISBN: 978-1-4020-5786-1
eBook Packages: Humanities, Social Sciences and LawLiterature, Cultural and Media Studies (R0)