figure 1

De eerste patiënten op de maandagochtend. Je kent het wel: de telefoon staat niet stil, drukte, overleg… Ik kan net niet op tijd beginnen met dit Bilthovens gezinnetje. Zij, moeder, is daar het meest ontstemd over, want ze moet op tijd zijn! De rest van de familie, ze komen alle vier voor hun halfjaarlijkse controle, kan het vergeten: zij gaat eerst want zij heeft haast! Met haar drukke gedoe, past ze volledig in ons maandagochtendplaatje. Ik doe rustig mijn ding, wijs haar op de kwetsbare plekken, maak schoon en vertel haar hoe ze het zelf ook net iets beter schoon kan houden. Ondertussen zit de rest van de familie keurig op hun beurt te wachten; ieder voor zich in hun mobieltje verdiept.

Hé, moeder klemt, dat zie ik aan de plaatsen waar tandsteen blijft zitten. En ze zit nog steeds aan de kauwgom, dat heb ik al jaren geleden verboden. Terwijl ik haar verder observeer zie ik de bandjes van een bikini uit haar zomertruitje hangen!?

Keurig opgepoetst, kan ze uit de stoel en is de rest van de familie één voor één aan de beurt. Nog even controleert ze of er goed schoongemaakt wordt, vraagt of iedereen een schone zuiger krijgt… en gaat er dan ‘snel vandoor’, zoals ze zelf zegt. “Ja, ga maar gauw”, zeg ik. “Vanwaar eigenlijk die haast?” “Nou: ik ga vandaag naar het strand (OK, vandaar die bikini) en ik wil een parkeerplaats niet te ver van het strand en ik wil niet in de file staan.”

Dat is duidelijke taal, en nog duidelijker als er even later een dikke vette Porsche wegscheurt. Ik hoop niet dat de haast te groot is en ze een dikke vette bon voor te hard rijden aan haar bikinikont krijgt! Of misschien eigenlijk toch wel.