Skip to main content
Log in

Eugène Carp, promotor van de psychotherapie

  • Artikel
  • Published:
Tijdschrift voor Psychotherapie

Samenvatting

Carp (1895-1983) was hoogleraar psychiatrie tussen 1930-1963. Hij is van groot belang geweest voor de ontwikkeling van de psychotherapie in Nederland. In zijn onderzoek van de grondslagen van de psychotherapie legde hij de nadruk op de therapeutische relatie en universele therapiefactoren. Hij bevorderde de psychotherapie door veel methoden te analyseren en in de praktijk te testen. Hij introduceerde psychodrama, groepstherapie en sociotherapie in zijn kliniek. Carp staat daarmee aan het begin van de klinische psychotherapie in Nederland.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Price excludes VAT (USA)
Tax calculation will be finalised during checkout.

Instant access to the full article PDF.

Literatuur

  • Brinkgreve, C. (1984). Psychoanalyse in Nederland. Een vestigingsstrijd. Amsterdam: De Arbeiderspers.

  • Brinkgreve, C., Onland, J.H. & Swaan, A. de. (1979). De opkomst van het psychotherapeutisch bedrijf. Utrecht: Het Spectrum.

  • Bulhof, I.N. (1983). Freud en Nederland. De interpretatie en invloed van zijn ideeën. Baarn: Ambo.

  • Carp, E.A.D.E. (1930). Suggestie en suggestibiliteit. Inaugurele rede. Leiden: S.C. van Doesburgh.

  • Carp, E.A.D.E. (1937). Jaarverslag Rhijngeest.

  • Carp, E.A.D.E. (1938a). De individual-psychologische behandelingmethode. Een critische uiteenzetting. Lochem: De Tijdstroom.

  • Carp, E.A.D.E. (1938b). Uitkomsten verkregen met psychotherapie. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, 82, 971-976.

    Google Scholar 

  • Carp, E.A.D.E. (1939). De suggestieve behandelingsmethodes en het suggestieve element in de psychotherapie. Lochem: De Tijdstroom.

  • Carp, E.A.D.E. (1946). Grondslagen van psychotherapie. Lochem: De Tijdstroom.

  • Carp, E.A.D.E. (1947). De neurosen. 3e herziene druk. Amsterdam: Scheltema & Holkema.

  • Carp, E.A.D.E. (1948). De analytisch-psychologische behandelingsmethode volgens Jung. Een critische uiteenzetting. Amsterdam: Meulenhoff.

  • Carp, E.A.D.E. (1949). Psychodrama. Dramatisering als vorm van psychotherapie. Amsterdam: Scheltema & Holkema.

  • Carp, E.A.D.E. (1951). Rodion Raskolnikow. A psychopathological study. Amsterdam: A.J.G. Strengholt.

  • Carp, E.A.D.E., Fortanier, A.H. & Plokker, J.H. (1952), The affective contact. International congress for psychotherapeutics. Leiden-Oegstgeest, 5-8 september 1951. Amsterdam: Strengholt.

  • Carp, E.A.D.E. (1953). Grondslagen van psychotherapie. Tweede druk. Lochem: De Tijdstroom.

  • Carp, E.A.D.E., Stokvis, B. & Groot, J.J. de (1953). Problemen der groepspsychotherapie. Lochem: De Tijdstroom.

  • Carp, E.A.D.E. (1954). Sociotherapie. Lochem: De Tijdstroom.

  • Carp, E.A.D.E. (1963), Group psychotherapy in lonely adolescents. In L. Schenk-Danzinger & H. Thomae (Hrsg.), Gegenwartsprobleme der Entwicklungspsychologie. Festschrift für Charlotte Bühler (pp. 188-196). Göttingen: Verlag für Psychologie.

  • Eisenga, L.K.A. (1978). Geschiedenis van de Nederlandse psychologie. Deventer: Van Loghum Slaterus.

  • Fortanier, A.H. (1940). Policlinische psychotherapie. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, 84, 1702-1704.

  • Frank, J.D. (1973). Persuasion and healing. A comparative study of psychotherapy. New York: John Hopkins University Press.

  • Goei, L. de (2001). De psychohygiënisten. Psychiatrie, cultuurkritiek en de beweging voor geestelijke volksgezondheid in Nederland, 1924-1970. Nijmegen: SUN.

  • Grinten, T. van der (1987). De vorming van de ambulante geestelijke gezondheidszorg. Een historisch beleidsonderzoek. Baarn: Ambo.

  • Jelgersma, G. (1914). Ongeweten geestesleven. Leiden: S.C. van Doesburgh.

  • Jelgersma, G. (1926). Leerboek der psychiatrie. Amsterdam: Scheltema & Holkema.

  • Jongerius, P.J. (1963). Sociotherapie in de psychiatrische kliniek. Assen: Van Gorcum.

  • Meulen, R.H.J. ter (1988). Ziel en zaligheid. De receptie van de psychologie en van de psychoanalyse onder de katholieken in Nederland 1900-1965. Baarn: Ambo.

  • Oosterhuis, H. & Gijswijt-Hofstra, M. (2008). Verward van geest en ander ongerief. Psychiatrie en geestelijke gezondheidszorg in Nederland (1870-2005). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

  • Reijzer, H.M. (1993). Naar een nieuw beroep. Psychotherapeut in Nederland. Houten/Zaventem: Bohn Stafleu van Loghum.

  • Rooijmans, H.G.M. (1998). 99 jaar tussen wal en schip. Geschiedenis van de Leidse Universitaire Psychiatrie (1899-1998). Houten/Diegem: Bohn Stafleu van Loghum.

  • Swildens, J.C.A.G. (1980). Historie rogeriaanse opleiding in Nederland. Tijdschrift voor Psychotherapie, 6, 239-246.

    Google Scholar 

  • Waal, W.J. de (1992). De geschiedenis van de psychotherapie in Nederland. ’s Hertogenbosch: De Nijvere Haas.

  • Waardt, H. de (2005). Mending minds. A cultural history of Dutch academic psychiatry. Rotterdam: Erasmus Publishing.

  • Wilschut, J. (2009a). Tussen psychiatrie en filosofie. De dynamische psychiatrie van Eugène A.D.E. Carp ( 1895-1983). Amsterdam: Candide.

  • Wilschut, J. (2009b). Carp en Freud. Tijdschrift voor psychoanalyse, 15, 159-171.

Download references

Authors

Additional information

dr. j. wilschut, psychiater/filosoof en groepspsychotherapeut, promoveerde in 2009 op een historische studie naar het werk van E.A.D.E. Carp. Hij is werkzaam als psychiater op het ambulatorium voor volwassenen bij GGz Meerkanten te Barneveld.

About this article

Cite this article

Wilschut, H. Eugène Carp, promotor van de psychotherapie. PSIE 36, 302–318 (2010). https://doi.org/10.1007/BF03096161

Download citation

  • Published:

  • Issue Date:

  • DOI: https://doi.org/10.1007/BF03096161

Navigation