Ik moet nog zoveel…vertraag de tijd

Samenvatting

Zoals velen vierde ik vakantie in deze prachtige zomer, na een bijzonder druk jaar. Tijdens een warme nacht, onder de sterrenhemel, besefte ik dat naarmate ik meer deed en mijn agenda voller werd, juist de dingen die niet in mijn agenda stonden steeds zwaarder gingen wegen. Bloemen kopen en in de tuin werken, activiteiten die ik altijd leuk vond om te doen, moesten nu gauw even tussendoor en ik was er niet met mijn hoofd bij. Ik besefte dat ik steeds meer ad hoc was gaan werken en dat ik steeds vaker gedacht had: ‘dat moet óók nog even’. Het leek wel of het cumulatief was: hoe vaker ik even iets moest regelen of uitzoeken en hoe meer ik moest ontwikkelen in steeds te weinig tijd, hoe minder creatief ik me voelde. Ik was alleen maar meer en meer aan het doen en kreeg daardoor steeds minder tijd en ruimte voor mezelf. En nu in de vakantie viel ik stil. Pas vanuit die stilte kwam het gevoel van samenhang in de dingen weer naar voren… Maar eerst moest ik stil worden.