Longtoxiciteit na toediening van erlotinib

Samenvatting

Erlotinib is een selectieve remmer van ‘epidermal growth factor receptor (EGFR) tyrosine kinase’. Het remt intracellulaire fosforylering van EGFR, wat leidt tot celstasis en/of celdood bij EGFR-positieve tumoren. Het is chemisch verwant met gefitinib (Iressa in de VS). Beide stoffen kunnen radiografisch aantoonbare regressie teweegbrengen. Bij niet-kleincellig longcarcinoom kunnen zij de symptomen ervan verlichten en de overlevingsduur bij sommige patiënten verlengen. De ‘gewone’ bijwerkingen van beide stoffen zijn: uitslag, diarree en misselijkheid, die in het algemeen verdraagbaar zijn.

Er is echter aan het licht gekomen dat bij 1% van de mensen die wereldwijd met gefitinib behandeld worden interstitiële longziekte optreedt die soms snel fataal is en waardoor juist het tegenovergestelde optreedt van wat men zou willen bereiken: een langere leefbare overlevingsduur.