Het beleid bij kinderen met koorts zonder focus; een enquête onder kinderartsen

Summary

Background: The evaluation of a young child (1-36 months of age) with fever without apparent source (fws: body temperature =38,0 °C and no apparent source found after history taking and physical examination) is often a diagnostic and therapeutic dilemma, despite published guidelines. Data on management of children with fws in daily Dutch pediatric practice are not available.

Aim: To characterize the management of children with fws in paediatric practice and to compare this with published Dutch and American practice guidelines.

Methods: In a self-administered questionnaire four case scenarios of non-toxic-appearing children (2, 10, 10 and 20 months of age) with fws were described. For each case, paediatricians were asked to select which diagnostic and therapeutic strategy they would perform. The results were compared to the published Dutch and American guidelines.

Results: The response rate was 81%. The variability in both the diagnostic and therapeutic strategies was large. The compliance with the guidelines varied for diagnostics from 16% to 74% and for therapy (irrespective of laboratory test results) from 36% to 69%. In the case scenarios of the younger child and the more ill-appearing child with normal laboratory findings, the respondents more often selected the option to hospitalize the patient then suggested in the guidelines.

Conclusion: There is a large variability in the management of children with FWS in the paediatric emergency medicine. The compliance with guidelines varies strongly, depending on the age and the risk profile of the case scenario. Attention for implementation of guidelines will enlarge the compliance.

Samenvatting

Achtergrond: De evaluatie van het jonge kind (1 tot 36 maanden oud) met koorts zonder focus (lichaamstemperatuur =38,0 °C, zonder duidelijk focus op basis van anamnese en/of lichamelijk onderzoek) is vaak een diagnostisch en therapeutisch dilemma, ondanks gepubliceerde richtlijnen. Van het handelen bij kinderen met koorts zonder focus in de dagelijkse praktijk door kinderartsen in Nederland zijn geen gegevens.

Doel: Het beleid bij jonge kinderen met koorts zonder focus in de acute kindergeneeskundige praktijk inventariseren en vergelijken met de gepubliceerde Nederlandse en Amerikaanse beleidsadviezen.

Methode: In een enquête werden vier casussen beschreven van niet-toxisch zieke kinderen (2, 10, 10 en 20 maanden oud) met koorts zonder focus. Kinderartsen werd gevraagd aan te geven welke diagnostische en behandelstrategie zij per casus zouden volgen. De resultaten werden vergeleken met gepubliceerde Nederlandse en Amerikaanse adviezen.

Resultaten: De respons was 81%. De variabiliteit in zowel de diagnostische strategieën als de behandelopties was groot. De variatie in het aantal respondenten dat volgens de richtlijnen diagnostiek uitvoerde en behandelde (ongeacht de laboratoriumbevindingen), was respectievelijk 16% tot 74% en 36% tot 69%. Er werd vaker dan aanbevolen gekozen voor ziekenhuisopname bij de casus van het jonge en het zieker ogend kind met normale laboratoriumbevindingen.

Conclusie: Er is een grote variabiliteit in het beleid bij jonge kinderen met koorts zonder focus in de acute kindergeneeskunde. De compliantie met richtlijnen varieert sterk, afhankelijk van de leeftijd en het risicoprofiel van de casus. Aandacht voor implementatie van richtlijnen zal de compliantie vergroten.