Samenvatting
Het gebruik van internet in de gezondheidszorg biedt tal van voordelen voor patiënten. Het internet maakt vooreerst medische informatie die vroeger voornamelijk ter beschikking stond van zorgaanbieders toegankelijk voor (toekomstige) patiënten.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Notes
R. Makus, “Ethics and Internet Healthcare: An Ontological reflection”, Cambridge Quarterly of Healthcare Ethics,2001, 10, p. 127.
M. Parker en J.A. Muir Gray, “What is the Role of Clinical Ethics support in the Era of E–medicine?”, J. Medical ethics, 2001, 27 suppl. I: i33; R.S. Silverman, “Regulating Medical practice in the Cyber Age: Issues and Challenges for State Medical boards”, Am. J. Law and Medicine, 2000, 26, p. 265.
Voor een overzicht van internettoepassingen in de zorgsector, zie Raad voor de Volksgezondheid en Zorg, Patiënt en Internet,2000 (www.rvz.net/internet/feiten/zorgtoep.htm).
D.B. Resnik, “Patient Access to Medical Information in the computer Age: Ethical Concerns and Issues”, Cambridge quarterly of Healthcare Ethics, 2001, 10, p. 149.
Zie ook H.J.J. Leenen, “Het patiëntenperspectief aan het begin van de 21e eeuw”, TvGR 2001 nr. 1, p. 4; brief van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 27 oktober 2000 naar aanleiding van het advies Patiënt en Internet van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg, p. 3; zie ook recent nog J.K.M. Gevers, “Internet, patiënt en recht”, TvGR2001 nr. 5, p. 298.
Raad voor de Volksgezondheid (www.rvz.net/internet/analyse/kansen.htm).
D.B. Resnik, l.c., p. 150.
Europese Commissie, eEuropa 2002. Een informatiemaatschappij voor iedereen. Actieplan opgesteld door de Raad en de europese Commissie voor de Europese Raad van Feira 19–20 juni 2000 (zie http://europa.eu.int/comm/information_society/eeurope/ documentation/index_en.htm).
Europese Commissie, eEurope 2002. Een informatiemaatschappij voor iedereen. Actieplan opgesteld door de Raad en de europese Commissie voor de Europese Raad van Feira 19–20 juni 2000, p. 26.
zie ook P. van Eecke, “Electronic Health Care Services and the e–Commerce Directive”, in: J. Dumortier, F. Robben en M. Taeymans (eds.), A Decade of Research @ the Crossroads of Law and iCT, Gent: Larcier 2001, p. 374; H. Hankia, “Telemedizin – handlungs – und weiterentwicklungsbedraf”, MedR.,2001, p. 107–111.
O.J., 17 juli 2000, L 178/1.
Overweging nr. 8 en art. 1 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 1, 2 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 4.1 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 4.2 van de Richtlijn elektronische handel.
Zie art. 8.4 van de Richtlijn elektronische handel.
Zie art. 2 van de Richtlijn elektronische handel en art. 1.2 van de richtlijn 98/34/EG betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften zoals gewijzigd door Richtlijn98/48/EG.
Zie art. 2 van de Richtlijn elektronische handel en art. 1.2 van richtlijn 98/34/EG betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften zoals gewijzigd door Richtlijn98/48/EG.
Zie art. 2 van de Richtlijn elektronische handel en art. 1.2 en bijlageV van Richtlijn 98/34/EG betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften zoals gewijzigd door Richtlijn98/48/EG.
Art. 1.2 van de Richtlijn 98/34/EG betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften zoals gewijzigd door Richtlijn 98/48/EG.
Zie ook bijlage V bij Richtlijn 98/34/EG betreffende een informatieprocedure op het gebied van normen en technische voorschriften zoals gewijzigd door Richtlijn 98/48/EG.
Overweging nr. 19.
Commerciële communicatie is omschreven als elke vorm van communicatie bestemd voor het direct of indirect promoten van de goederen, diensten of het imago van een onderneming, organisatie of persoon, die een commerciële, industriële of ambachtelijke activiteit of een gereglementeerd beroep uitoefent (art. 2, f van de Richtlijn economische handel).
Overweging nr. 18.
Art. 2, h) van de Richtlijn elektronische handel.
Voor een overzicht over deze problematiek: zie A. Mencik, “Legal issues Relating to Ecommerce in the European Health–Care Sector”, in s. Callens (ed.), Chapters on Pharmaceutical Law, Antwerpen: intersentia 2000, p. 143–157.
Art. 1.4 van de Richtlijn elektronische handel; voor de interpretatie van dit artikel, zie B.J. Drijber, “De richtlijn elektronische handel op de snijtafel”, SEW, 2001, p. 133.
Overweging nr. 23.
Overweging nr. 19.
Art. 3.1 van de Richtlijn elektronische handel.
Voor een kritiek op dit principe vooral bij het ontbreken van harmoniserende EG–richtlijnen bijvoorbeeld op het vlak van de kwaliteit van de dienstverlening en de bewaking ervan, zie J.K.M. Gevers,“Internet, patiënt en recht”, TvGR 2001 nr.5, p. 298.
Art. 3.4 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 5.1 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 5.2 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 10.2 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 4.1. van de Richtlijn elektronische handel. Vergunningenstelsels die echter niet specifiek en uitsluitend betrekking hebben op de diensten van de informatiemaatschappij blijven natuurlijk nog van toepassing (zie ook art.4.2 van de Richtlijn economische handel).
Art. 8.1 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 6 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 8.2 van de Richtlijn elektronische handel.
Zie hiervoor: A. Lust, “Arts en publiciteit: ook een kwestie van personele grondrechten”, T.Gez./Rev. Dr. Santé, 2000–2001, p. 268–279.
Overweging nr. 14.
Overweging nr. 14.
Zie bijv. www.oecd.org.
Zie bijv. www.truste.org.
Werkgroep Aanbeveling 2/2001 van 17 mei 2001.
Zie o.a. Opinie nr. 4/2000 van 16 mei 2000 on the level of protection provided by the “safe harbour principles”; zie ook werkdocument Privacy on the internet – An integrated EU approach to On–line Data Protection, 21 november 2000 (http://europa.eu.int/comm/internal_market/en/media/dataprot/wpdocs/index.htm).
Zie ook Aanbeveling 2/99 van 3 mei 1999 van de Groep voor de bescherming van personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens betreffende de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in het kader van de interceptie. Zie ook binnen de Raad van Europa de Aanbeveling nr. R (99) 5 van het Ministercomité van de lidstaten voor de bescherming van de privacy op het internet.
H.D.C. Roscam Abbing, “Internet, the Patient and the Right to Care for Health”, Eur.J. Health Law, 2000, 7, p. 227.
Zie in zekere zin ook Overweging nr. 32.
Zie art. 8.2 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 16.1 van de Richtlijn elektronische handel.
Art. 16.2 van de Richtlijn elektronische handel.
Zie de brief van de Minister van de Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 27 oktober 2000 naar aanleiding van het advies Patiënt en internet van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg, p. 9 (www.rvz.net).
H.D.C. Roscam Abbing, l.c., p. 225.
zie www.hon.ch.
Het is duidelijk dat andere belangrijke verenigingen eveneens richtlijnen voor medische websites op Internet opstellen. Ik verwijs o.a. Naar de “Principles governing AMA Web Sites” (M. Winker and others,“Guidelines for Medical and Health Information Sites on the internet”, JAMA, 2000, vol. 283, p.1600–1606).
Zie ook Raad voor Volksgezondheid en Zorg (www.rvz.net/internet/analyse/positio.htm).
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Prof. Mr. S. Callens is hoofddocent gezondheidsrecht KU Leuven en advocaat aan de Brusselse balie.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
Callens, S. De Richtlijn elektronische handel en online gezondheidszorg. TGVR 25, 171 (2001). https://doi.org/10.1007/BF03055883
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03055883